Expeditie naar Egypte

Expeditie naar Egypte
Na de triomftocht door Parijs met de Italiaanse oorlogsbuit op zak, had Napoleon een tweedelig doel met de Egyptische expeditie. Hij wilde Frankrijk een grotere koloniale macht laten worden dan Groot-Brittannië en de Britten treffen in het hart van het Britse rijk. Het Directoire zag de in macht groeiende Napoleon liever gaan, maar wou de hele vloot niet riskeren. Bovendien werd het einddoel - Egypte veroveren en oprukken naar India - voor onmogelijk gehouden. Napoleon zetten door en vertrok in 1798 naar Egypte. Onderweg naar Egypte versloeg hij de Maltese ridderorde op Malta, daarbij werden tweeduizend slaven vrijgekocht, en werd de kathedraal van Valletta geplunderd.
Toen ze eenmaal in Egypte waren en de reis naar Caïro was begonnen, kreeg het leger last van hitte, uitdroging en ziekte. Uiteindelijk zouden hierdoor meer soldaten sterven dan op het slagveld. Napoleon behaalde een overwinning in de slag bij de Piramiden. Ondertussen stond het Italiaanse front op instorten en was de terugweg geblokkeerd doordat de Franse vloot bij de Slag bij de Nijl was verslagen door de Britse vloot onder bevel van Horatio Nelson. Daarbij kwam ook nog eens de sultan van het Ottomaanse Rijk die Napoleon de oorlog verklaarde omdat hij zijn mannen had verdreven. Napoleon trok naar Syrië om de sultan voor te zijn. Vanwege zijn voorgaande successen moest Napoleon het beleg op Akko opgeven en weer terugkeren. Terug in Caïro zag Napoleon in dat de situatie hopeloos was . Hij verliet Egypte, wist langs de Britse vloot te komen en ging terug naar Frankrijk